داستان وبلاگ نویسی برای من یه تاریخ تقریبا 9 ساله داره. دقیق یادم نیست کی یا چجوری، اما یکی از دوستام تشویقم کرد که وبلاگ بسازم و بنویسم. نمیدونم نیتش چی بود. شاید یکی از انگیزه های این تشویق این بود که از شر غر زدن های من خلاص بشه. به هر حال، یادمه اون موقع خودش خیلی همت کرد و من رو با WordPress آشنا کرد و من از همون ابتدا، تو یه وبلاگ با دامنه شخصی شروع به نوشتن کردم.
وقتی کسی که شما رو در دنیای واقعی میشناسه، آدرس وبلاگتون رو میدونه، داستان یکم پیچیده میشه. از اونجا که ما ایرانی ها عادت داریم پشت هم خیلی حرف بزنیم، عملا در این شرایط دچار خود سانسوری میشیم. موضوع خودسانسوری و محافظت از افشا شدن هویت دغدغه خیلی از آدمای وبلاگ نویس بوده و هستش. به خاطر اینکه، یکی دیگه از ویژگی های ما ایرانی ها، فضولی منحصر به فردمونه که دوست داریم از همه چی مطلع باشیم و تا جایی که امکان داره تو زندگی دیگران سرک بکشیم. به همین خاطر بود که من تا الان حدود 5 تا وبلاگ عوض کردم.
یکی از لذت بخش ترین کارها تو زندگی من از صفر شروع کردنه. چون احساس تمیزی و کنترل و کامل بهم میده. هر چی زمان از شروع کاری میگذره، سخت تر، پیچیده تر و شلوغ تر میشه. اوایل که شروع به نوشتن وبلاگ میکنید، کلی عهد پیمان با خودمون میبندیم در مورد تعهد به منظم نوشتن، در مورد غر نزدن و مفید نوشتن، در مورد کلی ایده های شگفت انگیز که در موردش ساکت بودیم و حالا وقتش شده که ازشون بگیم، اما همونجور که خیلی از وبلاگ نویسا تجربه دارن، این آرزو ها رو زمان با خودش میبره. مهم ترین درسی که من از این چند سال وبلاگ نویسی جسته و گریخته یاد گرفتم، تداوم در موندن بود. اینکه تحت هر شرایط روحی که قرار گرفتید حمله نکنید به وبلاگ بیچاره و تعطیلش کنید.
معمولا کسایی که اول شروع به نوشتن میکنن، جمله "خونده شدن برای ما مهم نیست" رو تکرار میکنن. در واقع این جمله تداعی گر ضرب المثل "دست پیش رو میگیره که پس نیافته" ست. مخاطب قطعا برای هرکسی که وبلاگ مینویسه اهمیت داره. یه لذت خاصی داره وقتی میبینید که حرفای شما برای یه جمعیت حتی خیلی محدود واجد شرایط خوندن هستش. هدف من از درست کردن اینجا، مثل وبلاگ های قبلیم، ثبت دانسته ها و تجربیاتم برای کساییه که شاید یه روزی مسیر های مشابه من رو برن نیاز به راهنمایی داشته باشن. با شرایط افتضاحی که محتوای فارسی اینترنت داره، کوچکترین مطلبی در مورد هر چیزی واقعا بدرد بخور خواهد بود.
در آخر هم امیدوارم اون تداومی که سال منتظرش بودم، تو این وبلاگ اتفاق بیافته.
پ.ن: عنوان پست جمله ای از Rick در S03E03، سریال Rick And Morty
درباره این سایت